دلایل استفاده از محلول DC400 به جای مالچ نفتی

اولین اقدامی که معمولا برای استقرار عرصه های در حال فرسایش توسط باد انجام می دهند مالچ پاشی است. مالچ ماده ای سیاه رنگ است که از فرآوردهای نفتی بدست آمده و سطح زمین را پوشانده و از حرکت شن های روان و فرسایش آن ها توسط باد جلوگیری می کند . اما تحقیقات اخیر ثابت کرده که این گونه اقدامات آسیب های جبران ناپذیری را به طبیعت وارد می سازد که استفاده از مالچ های نفتی را دچار تردید می کند . چرا که مالچ ماده ای بدبو و گرم است که ضریب حرارتی را بالا برده و موجب خشک شدن گیاهان موجود در منطقه می شود به دلیل اینکه مالچ ماده ای شکننده است نباید بعد از مالچ پاشی بر روی آن رفت وآمد کرد چون موجب شکستگی آنها می شود و در کشورهایی چون عراق و اردن به دلیل شرایط منطقه وشرایط مردمان ساکن این امر میسر نیست به علاوه مالج بسیار گران بوده و استفاده از آن نیاز به تکنولوژی بالا و دستگاه های مخصوص مالچ پاشی دارد به علاوه این مالچ ها بعد از 3 تا 4 سال اثر تثبیت کنندگی خود را از دست می دهند اما اثرات آلوده کنندگی آنها تا سال ها باقی می ماند . مالچ باعث می شود که آب در خاک نفوذ نکرده و آب باران در چاله ها به صورت دریاچه ای جمع شده و سپس تبخیر شوند که این مسئله برای سفره های زیرزمینی منطقه ضربه ی بزرگی خواهد بود. پروفسور پرویز کردوانی برای اولین بار در جهان شیوه ی ریگ پاشی را مطرح کرد چرا که نیاز به ابزارآلات خاص و پیچیده ای مثل مالچ پاشی ندارد و مواد اولیه ی آن هم به وفور در کشور وجود دارد و بعد از استقرار هیچ گونه آسیبی به گیاهان اطراف وارد نمی کند و در مقابل بادهای شدید مقاوم و تا سال ها باقی مانده و برای سفره های آب زیرزمینی تهدیدی محسوب نمی شود.

البته مسئله بیومالچ هم مطرح است . بیومالچ مالچی است که منشا گیاهی دارد و به محیط زیست صدمه نمی زند اما به دلیل هزینه ی زیاد و تکنولوژی بالا در عمل قابلیت اجرا در بیابان ها در سطح وسیع را ندارد.