آداب و رسوم و صنایع دستی شهرستان خوروبیابانک

صنایع دستی

فرش دستبافت، پارچه های سنتی، گلیم، کرباس، پلاس و مصنوعات ساخته شده از برگ نخل خرما مانند کلاه حصیری، بادبزن، سبد، زیرانداز و ...

سوغات

چنگمال، زعفران، پسته، خرما، داروهای گیاهی، لبنیات، انار و سیر

سوگواری محرم

در این شهرستان طی دو ماه محرم و صفر به ویژه دهه اول ماه محرم برپائی مجالس عزاداری شوری دیگر می­گیرد. شب هنگام حسینیه­ها آکنده از عزادارن است و دسته­های سینه­زنی و زنجیرزنی در کوچه و خیابان­ها به راه می­افتند و افرادی که نذر و نیاز دارند در این ایام از عزاداران حسینی پذیرائی می­کنند.

نخل گردانی

روز پنجم محرم الحرام مردم در حسینیه­ها جمع شده نَخل و عَلَم به پا می­کنند. یعنی به آنها جامه­های رنگین می­پوشانند و به آن آینه و شمشیر می­آویزند و پس از تزئین، نخل و علم را در خیابان­ها و کوچه­ها حرکت داده و مردم در این روز نیز قربانی می­کنند. از شب ششم تا شب دهم نخل بر دوش جوانان در حسینیه در میان جمعیت به حرکت در می­آید و چاووش به چاووشی می­پردازد و در پایان هر بیت شعری که چاووش می­خواند حاملان نخل آن را به شدت می­جنبانند و زنگ­های آن را به صدا در می­آورند. نخل سمبلی از کاروان امام حسین (ع) است. در روز عاشورا جامه نخل به صورت نیمه افراشته در می­آید که نشانه­ای از شهادت شهدای کربلا و سمبلی از یک کاروان ستمدیده را می­نمایاند. هر شب هنگام نخل­گردانی مراسم عَلَم­گردانی هم انجام می­گیرد. عَلَم­ها را همیشه افرادی از سادات بر شانه خویش حمل می­کند.

عَلَم گردانی

روز نهم محرم الحرام هر سال در خور و قَصَبات آن مراسمی به نام عَلَم­گردانی انجام می­گیرد. عَلَم به هر خانه­ای که وارد می­شود بانوی خانه کاسه آبی بر طوقه علم می­ریزد و آن را در کاسه ای دیگر جمع می­کند و برای تبرک به اهل خانه می­دهد و مردم نیز برای مخارج حسینیه به علم کمک­های نقدی می­کنند.

کُشتن نخل

در منطقه خور رسم است که هرگاه میهمان عزیزی دارند جهت اِکرام آن میهمان، گرانبهاترین و ارزشمند ترین موجودی خود را که همانا نخل خرما است به پای میهمان قربانی کنند. بدین صورت که آن قدر شاخ و بال‌های درخت را از بالا می‌بُرند تا به مرکز آن که همان قلب درخت و در اصطلاح پنیر درخت است می‌رسند. با این کار عملاً درخت از بین رفته و چون دیگر نه برگ و باری دارد و نه آوندی، به سرعت خشک شده و از بین می‌رود. اما در این میان گاهی پدیده‌هایی رخ می‌دهد که قدرت و عظمت خداوند را بیشتر می‌نمایاند. به بار نشستن درخت خرما پس از قربانی شدن آن نیز از جمله این استثنائات است.